Adios Kosove unike

Bekim BALIQI

Qytetari i rendomte i Kosoves nuk ka nevoje te kete ndonje prirje te vecuar per politike e as te jete analist qe te kuptoj ecurine e tanishme politike. Krejt cka duhet eshte, te i kujtojme deklaratat e aktereve politike dhe keto te i kuptojme mbrapsht. Keshtu p.sh. kur pohonin se nuk ka decentralizim ne baza etnike ajo vecse ishte kryer, sikurse kur deklaronin se s´ka prolongime ato vec ishin pune e mbaruar e gjithashtu kur betoheshin se jane te paster si loti dhe keqperdorimet zyrtare dilnin si ato te ministrave sierra leonez. Me fjale te tjera duhet dyshuar seriozishte ne sinqeritetin e tyre. Sepse sic tregon pervoja e deritashme, ne perceptimin e kesaj klase politike e verteta nuk shihet si virtyt e as si obligim kushtetues por ne frazen makiavelliane si esenca e te berit politike dhe qellimi i saj. Ne kete konceptim sa me mire qe e dredh rrenen je aq edhe politikan me i mire. Etika politike mirret paradoksalisht si mesim filozofik dhe morali si dicka qe s´ka vend ne politike! Sidoqofte, ky lloj politike si biznes dhe biznesi si sistem mafios eshte kaptine ne vete.
Koheve te fundit ne diskursin politik perhere e me shpeshe po behet fjale per terresine territoriale dhe pacenueshmerine e Kosoves. Politikanet po na premtojne se nuk do te kete ndarje te Kosoves. Si duhet te e kuptojme kete tash, kur te gjitha premtimet e dhena as per se afermi nuk i permbushet? Zoteri a jeni te vetedijshem se pervec fjaleve te kota, nuk keni realishte asgje tjeter ne dore. A e keni pyetur vehten sa here keni qene pas luftes ne pjesen veriore te Kosoves. Dhe a ju kujtohet vertete se cka ndermorret konkretisht te e bashkoni Mitrovicen, ketu nuk mendoj kur e kendoni refrenin e Shkurte Fejzes.
Gjithashtu duhet pranuar se ndarja territoriale nuk ka qene vetem fantazme e politikes Serbe, ajo eshte shtruar si njera nga opsionet e zgjidhjes se Kosoves shpeshe edhe ne qarqe te ndryshme nderkombetare. Politikanet ne Prishtine, kete rrezik potencial e kane marre vazhdimishte me nje lehtesi duke e injoruar kete problem si nje ceshtje qe do te zgjidhet vetvetiu. Nje qasje qe e kultivojne edhe per qindra probleme tjera duke ia u lene fatit te kohes.
Ata besojne se bashkesia nderkombetare ju garanton teresine e vendit, gje qe per dyqind e sa hektaret e humbura u vertetua e kunderta. Ne vendet normale ku demokracia nuk eshte vetem ne leter, nje disfate e tille do te kishte qene goxha shpejte pjese e historise se mjere dhe te dhimbshme. Kurse ne Kosove, politikanet rrahin ende gjoks se do ta sjellin pavaresine. Cfare ironie, ata qe kane nenshkruar lloj-lloj dokumentash e marreveshjes qe nga Rambujeja, ku parashihej Referendumi popullor pas tre vjeteve, ata qe e firmosen Kornizen kushtetuese pa kontrolluar nje te treten e vendit, ata qe pranuan eksperimentet ma coroditese per decentralizim dhe ata qe pranuan paketen e Ahtisaarit ende pa e lexuar mire, sot na sigurojne se cdo gje eshte ne rregull. Me te vertete duhet qene cinik i madhe apo genjeshtar ordinar, nese shkohet ne negociata te reja dhe te thuhet se nuk do bisedojme per mundesine e ndarjes. Ne qarqet diplomatike eshte njohtuar qysh me heret se kjo do te jete nje nga temat e bisedime te ardhshme, andaj nuk duhet te jete ndonje sekret i madh as ne Prishtine ky realitet i ri. Deklaratat e vazhdueshme dhe monotone te politikaneve kosovare se po e presim njohjen formale, tash do te merr nje kahje tjeter, tash fatkeqesishte do te del nga goja e pales Serbe e cila do te thote, se po e presin vetem pranimin formal te ndarjes.
Cka do te na thoni pastaj?